อมตะ

    "อมตะ" นวนิยายรางวัลซีไรท์ประจำปี 2543 เล่มนี้ นำเสนอด้วยวิธีวาทะระหว่างตัวละครสองฝ่าย ซึ่งเป็นตัวแทนของสองทัศนะ ที่ว่าด้วยปรัชญา และวิถีสู่ความเป็นอมตะของมนุษย์   เป็นการ 'วิวาทะ' ระหว่างโลกแห่งวัตถุนิยม กับโลกแห่งจิตวิญญาณ นวนิยายเรื่องนี้จึงเป็นเสียงที่เรียกร้องและท้าทาย 'ความคิดของยุคสมัย' ที่ผู้คนต่างหลงลืมจิตวิญญาณของตนเองไปแล้ว ให้กลับมาตรวจสอบ 'ความเป็นมนุษย์' อีกครั้ง!

- ได้รับรางวัลซีไรต์ประจำปี พ.ศ. 2543

หาก "สาร" ของนวนิยายเรื่องนี้ คือการกระตุ้นเตือนให้เห็นคุณค่าของชีวิต และที่สำคัญคือเครื่องบ่งชี้ความเป็นชีวิต ไม่ว่าจะแขวนป้ายว่าเป็นงานประเภทใด คุณค่าของงานก็มีพอตัวที่จะทำให้เราหยุดคิดเมื่ออ่านจบ และค้นหาดัชนีชี้วัดความเป็นมนุษย์ของตัวเอง
   --ดวงมน จิตร์จำนงค์--

    ในแง่วรรณกรรมปรัชญา "อมตะ" เป็นนวนิยายที่โดดเด่นด้วยเนื้อหาและแนวคิดที่หนักแน่น การผูกเรื่องและการสร้างสรรค์ตัวละครเหมาะเจาะลงตัว ถ้าจะยืมคำพูดเย้าของพรหมินทร์มาถามว่าเป็นวรรณกรรมปรัชญาที่ "ฝีมือสู้เล่มแรกฉบับแท้ดั้งเดิมได้ไหม" ก็อยากจะตอบว่า ได้แน่นอนสำหรับบริบทสังคมปัจจุบัน
      --กุสุมา รักษมณี--