สาปภูษา

    ผ้าห่มสะพักตาดทองผืนนั้นสวยงามนัก หากรอยด่างตรงมุมของผ้านั้นแลดูคล้ายกับหยดเลือด มากกว่าร่องรอยที่กาลเวลาฝากเอาไว้ หยดเลือดที่เกิดจากความอาฆาตพยาบาทของเจ้าสีเกด เจ้าหญิงที่นิราศร้างมาจากแดนไกล... เจ้าหญิงลาวผู้อาภัพปักผ้าผืนนี้ขึ้นมาด้วยดวงจิตอันรุ่มร้อน ด้วยไฟโทสะ แรงแค้นอันรุนแรงยังคงสิงสู่อยู่ในผ้าผืนงามแม้เวลาจะเนิ่นนานนับร้อยปี เรา...สีเกด ขอสาปแช่ง ทุกฝีเข็ม ทุกเส้นไหม ข้าจะขอทำลายชีวิตของทุกคน!