กลิ่นจันทน์

    หม่อมเจ้าทัตเทพปรี่มาเวเคชันที่ไร่เมืองเหนือ ซึ่งแอบซื้อไว้ทันทีที่ได้รับอนุญาต ตั้งใจไว้ว่าจะมาปลีกวิเวก หลีกหนีจากความวุ่นวายทั้งปวง ทว่าเพียงแค่มาถึงหน้าประตูเข้าไร่ก็เจอกับการต้อนรับอันแสนจะตื่นตาและร้าวระบม เพราะเข้าใจผิดคิดว่าผู้บุกรุกยามวิกาลเป็น "โจร" กลิ่นจันทร์จึงฟาดไม้ใส่ไม่ยั้ง "เฮ้ย! หยุดนะ เธอเป็นใคร กล้าดียังไงถึงได้มาทำร้ายฉันแบบนี้"  "ใคร ๆ ก็มีสิทธิ์ตีโจร จับโจรส่งตำรวจทั้งนั้น!" 

    แม้การเจอกันครั้งแรกจะไม่ประทับใจและออกจะขัดหูขัดตาอยู่มาก ทว่าเสน่ห์ของหญิงสาวจากแดนสิบสองปันนา กลับค่อย ๆ หลอมละลาย ตราตรึง และทำให้ราชนิกุลหนุ่ม "โปรด" เพิ่มขึ้นได้ในทุกวัน หากจะเปรียบทัศนยภาพรอบวรกายว่า "งามจับตา" ภาพใบหน้าอ่อนเยาว์ของนางอัปสรา ยามต้องแสงสุริยาก็นับว่างามจับใจ "เป็นเมียฉันได้หรือไม่กลิ่นจันทร์"