ฉันไม่ใช่ผู้ใหญ่ ฉันแค่อายุ 30

    ฉันเคยคิดว่าวัย 30 จะกลายเป็นผู้ใหญ่สุดเจ๋ง แต่เอาเข้าจริงตอนนี้ยังเต็มไปด้วยข้อผิดพลาดและหลายสิ่งหลายอย่างที่ยังไม่รู้ ในขณะที่เพื่อนรอบตัวก้าวนำไปข้างหน้าหลายก้าว ทำไมมีแค่ฉันที่ยังไม่ต่างจากวัยยี่สิบสักนิด ถึงจะก้าวช้าสักหน่อย แต่ก็ใช่ว่าจะไม่มีอะไรเปลี่ยนไป ทักษะการแก้ปัญหาก็เหมือนจะดีขึ้น คอแข็งขึ้น หันมาดูแลสุขภาพสักหน่อย บางทีอายุ 30 ก็คงมีเสน่ห์ตามวัยของมันละมั้ง

Part 1 เมื่ออายุ 30 เส้นเลือดของฉันมีแต่กาเฟอีน
- ตอนนั้นก็เป็นอย่างนั้นแหละ
- หากเลี่ยงได้ก็เลี่ยงไปให้สุดขอบโลกเถอะ
- คนที่ปล่อยหนามแหลมคมเป็นบางครั้ง
ฯลฯ

Part 2 วิถีชีวิตเมื่ออายุ 30 แม้ตัวเลขข้างหน้าจะเปลี่ยนไป แต่ก็ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง
- การดื่มเบียร์คนเดียวมันช่างดีเหลือเกิน
- วันที่ไม่ได้ดั่งใจ
- โลกที่ขมขื่น
ฯลฯ

Part 3 ความรักเมื่ออายุ 30 ตอนนี้ก็เริ่มชินแล้วเหมือนกัน
- ความรักคือ
- ความสัมพันธ์ของเราที่เคยคิดว่ารู้ แต่ก็ไม่รู้
- ฉันเป็นพวกขี้แพ้อย่างนั้นเหรอ
ฯลฯ

Part 4 ความสัมพันธ์เมื่ออายุ 30 ยังคงอยู่ในระหว่างทำความเข้าใจ
- ช่วงเวลาที่เต็มไปด้วยความทรงจำ
- โอ๊ยยย ไม่รู้ด้วยแล้ว
- หายใจเข้า หายใจออก ทั้งหมดก็คือถอนหายใจ
ฯลฯ

- บันทึกชีวิตประจำวันลายเส้นฮีลใจของผู้เขียน "พักให้ไหว ค่อยไปต่อ" ที่หลายคนชื่นชอบ กับเรื่องราววัย 30 ที่ตื่นตัวจากกาเฟอีน หวานด้วยบ่ายหวันหยุดสุดสัปดาห์ ขมความผิดพลาดและผิดหวัง เท่ด้วยเบียร์สักแก้ว และความสุขเล็ก ๆ ที่แทรกซึมเต็มไปหมด